《赋意未畅复拾前韵之余者作广坐隐辞》拼音版

宋代戴表元

wèichàngshíqiányùnzhīzhězuò广guǎngzuòyǐn--dàibiǎoyuán

zuòzuòyǐnláiwènzuòyǐnfāng

kāiménjìnháizuòwèiluòyánxiáng

yǐncháoshìnéngchōngchénmàoshǔzǒuhuánghuáng

yǐnjiāngnéngsuōdàicāozhōuháng

yǐnshānlínshānlínbáishūxíngláng

yǐntiántiánchìliáng

qióngguānliùnèitóuyǐnxiāng

shìláirénshīduōchāngkuáng

huòyǐnlíngguānxiáhuòyǐnyàosēngfáng

huòwèijūnpíngyǐnmàibohuòchēngtáozhūyǐnxíngshāng

suīnéngtáoshìwǎngshìwèiwèiliáng

kuàngnéngxiéshēnyǐnèrqīnbáichuígāotáng

shénxiānzháiyǒugāofēiyáng

ránshǎoguīyǐngēngsāng

suíyōngjiézuòmǎitiánzhùshìyòuqiānjīnzhuāng

tóngqīnyǒuwǎngwǎngrénèfēitiānyāng

bēiláiyǎngxúnyǐnchùqīnshūbēishāng

yǐnjiǔwèizhuókuángfēngchōnggāncháng

shūwèijuǎngǎnkǎilèilànglàng

jiǔnéngchùrénshēngfènshūnénglǎnzhīxìngwáng

fēichōngyǐnfǎnyuánèrlái

bēiyǎnjuǎnqiězuòdìngshǐjuépíngcháng

yīnshìshàngbǎiqiānshìshìfēiróngwàng

yángzhūbēiliǎngshūlàngmáishǒuyáng

suíyuánwěiyùnzhīkuàizuòmíngxīnjìngwǎngyóuhuángtáng

lùnbiànyōudànshèxiāngcuīshāng

háiwǎngyōufēngzhānshang

rénshēngshífēndìngdēngkōngmáng

jiànzhuóniǎozhōngcháobǎocháng

jiànshǒushīguīqióngniányǐnzhōngcáng

qiánshēnjūnwènniǎoshúxìngguīniánzhǎng

zuòtànxiàotànyānànshìshēngtiānguāng

戴表元简介

唐代·戴表元的简介

戴表元

戴表元(1244~1310)宋末元初文学家,被称为“东南文章大家”。字帅初,一字曾伯,号剡源,庆元奉化剡源榆林(今属浙江班溪镇榆林村)人。宋咸淳七年进士,元大德八年,被荐为信州教授。再调婺州,因病辞归。论诗主张宗唐得古,诗风清深雅洁,类多伤时悯乱、悲忧感愤之辞。著有《剡源集》

...〔 ► 戴表元的诗(290篇)