《晚秋郾城夜会联句》拼音版

唐代韩愈

wǎnqiūyǎnchénghuìlián--hán

cóngjūnyúntánxiàoqīngyóudēngmíngguānyuèànqiūchéngtuòzhèngfēng

fāngjīngshíluòlánzhuàngshuāijiǔxǐnghánzhēnzuòhán

zhǔguìchénxiōngfěijiānruòbǎiláokàoshīqiāngòushǒuèzhèngfēng

píngshēngchǐlùnbīngqīngnuòrángǎnēnshuílùnxūnjuéhán

duōshìbèizhānxiǎoshīdāngzhùjiànxiāngguītáizhèngfēng

shìtànmíngguànjiārénzhùquèzhōngcháokǎoshīguīqīnzhēng礿yuè..hán

jiān使shǐduànjīnliángqiánjūnsuǒlínbáohóngchénshūjìngshuǐshānángzhèngfēng

míngshānzisuǒgōngchāzuòwèifándāozhǐyīngshūguǎnyàohán

shǐzhútiānlángdiànmáohǎiruòlíngzhūzòngzhànshuígǎnquèzhèngfēng

ééyúnxiánghuǒjiànzheliánkōnghuīzhìdiézhàofénchéngguōhán

jūnménxuānlìngmiàosuànjiànsānlüèléijiēqiānqiāngqiáojiāowànzuó..zhèngfēng

róuyúnténgyìngyuánhuǒshuòmángzhuìjiāngzhěngcánkuánghán

cuīfēngruòchūchāochéngnáojué..féngfāncánmànyīngèzhèngfēng

xīngyǔnwéngòuzhìshīxìngsuíbàotānquǎnyángyīngzhānzēngniǎoquèhán

shāobēichúguànlěishītuōpíngshìhūnzhíshūzhēngbàonüèzhèngfēng

cāngkōngzhànyuèhēitànbīngcuòxiōnggèngdǎoxiāngdànjuéhán

zhóugènhuáipèijīngliánxiàèzòngqiāngzhǎngliúluòzhèngfēng

dōng西jìngjiǎozhúyuǎnjìnshīzēngjiǎorényuàntóngyáotiānyāngguǐxíngnüèhán

hànxíngzhījùnchùzhōuzhìxiántiánxuēhóushè退tuìgōngguǐxīnchéngzhèngfēng

suīzhìqíngběnshàngqiūqiědàixiànqiúzhōngdāngfǎngēnghuòhán

gǎojiēchényuètáosāixìngqián..huàfēngjiāngtiānwénsǎoliáokuòzhèngfēng

tiānzimǐnchuāngjiāngjūnjìnlüèxūnfēnglóngéguīshòuhuòlínjiǎohán

zhūjìngwánggěiāirénjiědōumóutuóyánqīngzáoluòzhèngfēng

āncúnwéikǒngwǎnxuělùnzuóniǎoāncháochūncánkànmǎnhán

shēngmíngdòngcháoquēguāngchǒng耀yàojīngluòpángjiànglúnzhōngjiānyōngduózhèngfēng

zuòlièzhūcuìgāoménfěn..cháoshūfēisāiguīānyuèhán

wèiquēhéngyúnhànqínguānshùyán崿èbàiyíngluógāojiānwènjiénángtuózhèngfēng

jiānghuáiyǒngqīngyànzhòuzhòngkāishìhàoshēngpíngniánmíngzuòèhán

hóngshèfāngxiàjiūbiāopángnándìngmánzōuběijuékōngshuòzhèngfēng

shēngqièjiàohuàshìměngzhuóxiāngliǎngyōuyóurénshuāngluòhán

yìncóngdǐngpèiménwèidēngtánzáozàigèngxiǎnyánjiǔqiānjiǎnèzhèngfēng

bīnyánjǐnzhàodǎoduōwèihuòguóshǐshànfēnfānggōngfēnchuòyuēhán

dānlièyuānhóngháochīwénhuīyuèháojiǎngjiàncuìshuāngèzhèngfēng

mìngbèizǎohuǒjiānliǎngxiāngshūdǐngdiàosháoyàohán

dàichuícāngpèipèihuángjīnluòyòujiēdēnglóngchízhuàngqīnghuòzhèngfēng

qīngézhǎngxiùhóngjiáchuīmíngyuè..tǎngrěnxīnqínyóuhuānxuèhán

wéidāngzǎoguìzàndànzhìxiàojīnréngquèlǎoyàozhèngfēng

miàopèizūnjiǎshēngtángyy77..ānxíngsōnghuánggāozhěnguǎnruò..hán

lánzhǐpēngyànjuéyánfēiniǔzhìyǔnhuòzhèngfēng

huīxiéjiǔzhǎnkāngkǎiróngzhuāngzhezhǎnmáodàopáogāomángjuēhán

shānduōyǐnbàoyǒuqiúshēnhuòtuīxuǎnyuèqúncáijiànyánsōuèzhèngfēng

zuǒyòugōngchǎnqīnjiāoxiànjuémíngshēngzàiyángquánshìshíxūnzhuóhán

dàojiùshēnggǎndāngchóuqúnsūnqīngwánxiàfēnglàozhèngfēng

qióngtiāngòngchēnhǎizuòháichuícóngqíngōngshǐguōhán

huānyǐnqiúshèngtōngxiāobáizhēngliùxīnyùnzhèngfēng

ēnchénghuòyínwánxiāosháogàochéngshàngyúntíngkǎochuíyuē..hán

qiántángqīngchuīdōngliángchénzhuóchíliánchāiqiūfángyuànzhúfānxiàtuòzhèngfēng

shòucháohéngdàisāntián宿yángzhànóngshūzhàtǎolùnzhǎngxuánhán

xuěxiàshōuxīnyángshēngguòjīngsuǒěrniúshíqǐnéhuòè..zhèngfēng

zàitiānchénlièyíngjuéwèishīānnéngxiángshùyòngcúnzāohán

韩愈简介

唐代·韩愈的简介

韩愈

韩愈(768~824)字退之,唐代文学家、哲学家、思想家,河阳(今河南省焦作孟州市)人,汉族。祖籍河北昌黎,世称韩昌黎。晚年任吏部侍郎,又称韩吏部。谥号“文”,又称韩文公。他与柳宗元同为唐代古文运动的倡导者,主张学习先秦两汉的散文语言,破骈为散,扩大文言文的表达功能。宋代苏轼称他“文起八代之衰”,明人推他为唐宋八大家之首,与柳宗元并称“韩柳”,有“文章巨公”和“百代文宗”之名,作品都收在《昌黎先生集》里。韩愈在思想上是中国“道统”观念的确立者,是尊儒反佛的里程碑式人物。

...〔 ► 韩愈的诗(357篇)